Thuhet se çiftet e lumtura postojnë më së paku për marrëdhënien e tyre në internet, por nëse nuk e ekspozojmë bashkëshortin a i bie që nuk e duam apo që nuk kemi raporte të mira së bashku?

Fillimet dhe përfundimet e marrëdhënieve në ditët e sotme janë shënuar nga veprime dixhitale, por sjellja jonë në mediat sociale gjatë lidhjeve mbushet me pasiguri dhe argumente, ndonjëherë duke na shtyrë të vëmë në dyshim ndjenjat e partnerit për ne.

Kur bëhet fjalë për mediat sociale, çka duan njerëzit që të bëjnë partnerët e tyre?

Studiuesit kontatuan se 27 përqind e mbi 1000 të anketuarve duan që dikush me të cilin po takohen të postojë, ndërsa një studim 2020-ës nga Krueger dhe Forest zbuloi se njerëzit që ndanin marrëdhëniet në internet raportuan ndjenja më të forta lidhjeje.

Një sondazh i 2000 britanikëve në marrëdhënie zbuloi se ata që nuk postuan kurrë për partnerin në internet kishin më shumë gjasa të raportonin se ishin “shumë të lumtur” në marrëdhënien e tyre në krahasim me njerëzit që postonin për të disa herë në vit, një herë në javë ose tri herë në javë. Universiteti Northwestern zbuloi se ata që postonin shpesh për partnerët e tyre ndiheshin të pasigurt në marrëdhëniet e tyre.

Nuk mund t’i shmanget faktit që qasja në praninë tuaj në internet si çift ka ndikim në marrëdhënien offline. Nuk është e detyrueshme të ndani informacion në lidhje me jetën e dashurisë, por shumica e bëjnë këtë. Është ekuivalenti i internetit i hedhjes së “të dashurit tim” me zë të lartë në bisedë gjatë një nate jashtë. /UBTNews/

Të bëhesh prind është më lehtë, por të jesh me të vërtetë i tillë kjo gjë kërkon mund e sakrificë.

Ndonjëherë ata që e marrin këtë epitet për herë të parë mund të kenë problematika, shkruan UBT News.

Në vazhdim do të ju japim disa këshilla se si sillet një prind tërësisht i pjekur.

Një baba i mirë e lejon fëmijën të ketë dëshirat dhe nevojat e veta, e do fëmijën pa kushte dhe nuk e merr aspak personale nëse fëmija nuk pajtohet totalisht me të.

Ata i shohin edhe gabimet si gjë njerëzore dhe dështimet janë pjesë e natyrshme e jetës, e udhëzon, edukon dhe e kupton fëmijën e vet duke e ditur po ashtu që ai në të ardhmen do ta ketë rrugën e vet personale.

Pra, prindër bëni kujdes me fëmijët tuaj, e sidomos kur ata janë duke u rritur e formuar si personalitet. /UBTNews/

Inteligjenca emocionale është një ndër aftësitë më të mrekullueshme të njeriut, që në fund të fundit na bën të jemi njerëz. Inteligjenca emocionale është aftësia për të kontrolluar vetveten dhe emocionet tona, dhe t’i vëmë ato në lidhje me të të tjerëve.

Në tërësinë e vet, bëhet fjalë për aftësitë e nevojshme për të përballuar marrëdhënie dhe komunikime me të tjerët, kur nga të dy palët përfshihen emocione. Nuk është e lindur dhe nuk bën pjesë tek “karakteri”, si beson shumëkush, por mund të ndërtohet dhe të rritet.

Për shembull, njeriu mund të “stërvitet” të njohë emocionet e veta, si i shpreh dhe cili është efekti i tyre mbi të tjerët. Apo mund të punohet për mënyrën e të shprehurit të emocioneve të forta si zemërimi, në mënyrë të ndryshme nga e zakonshmja (duke mbajtur të ulët tonin e zërit, apo duke folur me një ritëm të ndryshëm). Në këtë mënyrë, ushtrohet autodisiplina dhe rritet vetëvlerësimi.

Një sasi e mirë inteligjence emocionale është e dobishme, si për të bërë të funksionojë marrëdhënia në çift, ashtu edhe marrëdhëniet me miqtë, por edhe për të menaxhuar sa më mirë marrëdhëniet e punës dhe ato sociale në mënyrë të përditshme.

Kurioziteti, dyshimi dhe fantazia, janë tri vetitë më të gjalla të fëmijërisë dhe adoleshencës.

Kurioziteti e nxit fëmijën të njohë dhe zbulojë gjërat që e rrethojnë. E nxit fëmijën të flasë si mami dhe babi.

Dyshimi, është tharma e çdo aktiviteti kritik, e nxit fëmijën të verifikojë atë që ka mësuar, që di dhe thotë, të përsërisë fjalën dhe veprimin, për t’u siguruar që e di saktë apo ka nevojë për përmirësim dhe korigjim.

Fantazia është “magneti” që e tërheq fëmijën, adoleshentin, njeriun, në çdo kohë e në çdo moshë, drejt së panjohurës, dijes dhe të ardhmes.

Kombinimi dhe gërshetimi i këtyre tre vetive, “ndërton” motorin dhe çelësin e vënies në punë të mendjes, të inteligjencës, për të zbuluar e njohur veten dhe universin. Është kjo “treshe” që nxit, zhvillon dhe fuqizon vetëdijen dhe krijon procesin psikik të të menduarit.

Edhe institucioni shkollë, te kjo “treshe” e ka zanafillën dhe të ardhmen, si e ka përdorur dhe do ta përdorë këtë “treshe”.