Më 3 mars 1921, Mit’hat Frashëri, si president i delegacionit shqiptar, dërgoi një letër në Konferencën e Paqes në Paris, duke denoncuar keqtrajtimin e shqiptarëve në Greqi dhe Serbi. Frashëri, që përfaqësonte Shqipërinë në këtë ngjarje ndërkombëtare, shprehte gatishmërinë e qeverisë shqiptare për të përmbushur detyrimet që rridhnin nga pranimi në Lidhjen e Kombeve, por njëkohësisht theksonte shqetësimet për situatën e minoritetit shqiptar në territoret e Greqisë dhe të Serbisë.
Në letër, ai shpjegonte se, përkundër numrit të shqiptarëve që jetonin në Greqi, ky grup nuk kishte përfaqësues në parlamentin grek, duke shkelur kështu ligjet kushtetuese të vendit. Sipas Frashërit, shqiptarët duhet të kishin katër deputetë në parlamentin grek, një të drejtë që nuk ishte respektuar. Kjo situatë, sipas tij, përbënte një padrejtësi të rëndë dhe një shkelje të të drejtave të shqiptarëve në Greqi.
Po ashtu, Frashëri denoncoi keqtrajtimet që shqiptarët përjetonin në Serbi, ku shpeshherë dhuna dhe abuzimet kishin shkaktuar edhe viktima. Ai kujtoi se Traktati i Saint Germain-it, i nënshkruar pas Luftës së Parë Botërore, e detyronte Serbinë të respektonte të drejtat e minoriteteve, përfshirë ato të shqiptarëve. Megjithatë, ai vuri në dukje se qeveria serbe vazhdonte të mohonte të drejtën për mësim në gjuhën shqipe, duke shkelur kështu angazhimet ndërkombëtare të Serbisë.
Mit’hat Frashëri e përmbylli letrën e tij duke kërkuar mbështetje nga Lidhja e Kombeve për të siguruar respektimin e të drejtave të shqiptarëve në këto territore të aneksuara pas Luftës së Parë Botërore. Ky akt i Frashërit mbetet një moment historik i rëndësishëm në përpjekjet për mbrojtjen e të drejtave të shqiptarëve jashtë kufijve të Shqipërisë./UBTNews/