Vetëvlerësimi i ulët ose i lartë ndikon ndryshe në sjelljet, mendimet dhe emocionet. Ata me vetëbesim të lartë përballen me çdo sfidë me besim dhe nuk dekurajohen nga dështimi, ata vazhdojnë të ecin përpara, shkruan faqja melarossa.it, transmaton ATSH.
Nga ana tjetër, ata me vetëbesim të ulët përballen me çdo disfatë, të madhe apo të vogël, me siklet. Përveç kësaj, ata përjetojnë përvojat e jetës me ankth, shqetësim dhe frikë.
Ai gjithashtu tenton të zhvillojë një ndjenjë të ulët të vetë-efikasitetit (dmth. perceptimin e aftësisë për të përballuar përvojat e jetës). Por ka një lajm të mirë: vetëvlerësimi është gjithmonë në zhvillim dhe mund të ndryshojë me kalimin e kohës.
Përmirësimi i vetëvlerësimit është thelbësor për të arritur qëllimet tuaja. Në fakt, nëse nuk besoni në veten tuaj, është shumë më e vështirë të keni një nivel të mirë të mirëqenies psikofizike.
Shpesh pas dështimeve qëndron mungesa e vetëvlerësimit, në jetë si në punë, në miqësi si në dietë.
Ju keni një mendim të ulët për veten dhe kjo ndikon në mënyrën se si i qaseni jetës, duke ju penguar të përfundoni projektet tuaja. Por ka një mënyrë për të ndryshuar kursin dhe për të rritur vetëvlerësimin tuaj personal.
Zbuloni këshilla për të rritur vetëvlerësimin, libra për të lexuar dhe fraza për të reflektuar dhe për të mësuar të besoni në veten tuaj.
Çfarë është vetëvlerësimi?
Ai shprehet në të gjitha aspektet e jetës. Në punë, në marrëdhënie miqësore, në jetën e dashurisë, në përvojën prindërore, në mënyrën se si ju shohin etj.
Ai i nënshtrohet ndryshimeve të vazhdueshme, duke filluar nga momentet dhe situatat e euforisë së madhe deri te periudhat e kolapsit të papritur.
Në psikologji tregon ndjenjën e vlerës që një person ka për veten e tij. Me fjalë të tjera, është gjykimi që i japim vetes, aftësia për të vlerësuar veten, për të njohur veçantinë tonë, përtej miratimit ose mosmiratimit të të tjerëve.
Prandaj është një perceptim subjektiv, i ndryshëm tek secili prej nesh dhe që mund të ndryshojë me kalimin e kohës.
Ai ndërtohet ndër vite mbi bazën e përvojave, marrëdhënies emocionale me figurat e referencës (si prindërit dhe anëtarët e familjes) dhe kontekstin social në të cilin është futur.
Prandaj, ndjenja e vetëvlerësimit lind dhe rritet falë marrëdhënieve me të tjerët, me realitetin e jashtëm dhe përvojat jetësore që secili person i ripërpunon dhe i bën të vetët (i brendëson)
Ai përfshin aspekte të tilla si: vetëkontrolli, vetëbesimi, vetërregullimi dhe vetë-efikasiteti.
Llojet e vetëvlerësimit
Vetëvlerësimi është gjithmonë në lidhje me atë që na rrethon, qoftë mjedisi, njerëzit afër nesh apo historia familjare. Prandaj, fushat kryesore janë:
Marrëdhëniet me të tjerët (vetëvlerësimi social): të ndjehesh i vlerësuar, të kesh miq dhe të futesh në një strukturë pozitive shoqërore.
Historia familjare (vetëvlerësimi i familjes): është përvoja brenda familjes, pra ndjenja e të qenit i dashur, i mirëpritur dhe i mbështetur.
Shkollë ose punë (vetëvlerësimi i shkollës ose profesional): ka të bëjë me ndjenjën e përshtatshmërisë dhe efektivitetit në lidhje me objektivat e vendosura.
Perceptimi i trupit (vetëvlerësimi i trupit): është vlerësimi që njeriu i jep trupit të tij për sa i përket pamjes estetike ose performancës fizike (për shembull në sport).