Shkruan: Andi Bushati
Konluzioni i përbashkët i të gjitha analizave, menjëherë sapo dolën shifrat e para të zgjedhjeve lokale në Kosovë, ishte rezultati shumë më i ulët që mori Vetëvendosja, në krahasim me 14 shkurtin e këtij viti, kur Albin Kurti bëri përmbysjen e madhe.
Partia qeverisëse nuk fitoi asnjë komunë pa balotazh ndërkohë që rivalët e saj kryesorë hipotekuan disa që në raundin e parë. Ajo pësoi një humbje dramatike në Mitrovicë dhe pati një rënie të ndjeshme të votuesve në disa qytete, sidomos në Prishtinë apo Prizëren, ku gjithësesi është në avantazh dhe do të vazhdojë garën.
Natyrisht që ky fenomen ka shpjegimet e veta. Ai lidhet sa me mpakjen normale që pëson çdo parti nga ushtrimi i pushtetit, po aq edhe me një sërë dukurish të tjera që janë specifike për skenën politike kosovare.
E para, qëndron në faktin se vota e tetë muajve më parë nuk ishte diçka e zakonshme, por një plebishit që i kapërcente caqet e një partie, duke synuar rrëzimin e një shteti të kapur dhe një kaste që ndryshonte postet pa lëshuar pushtetin. Kjo përmbysje u ndihmua edhe nga efekti emocional që shkaktoi hedhja në mënyrë antikushtetuese dhe të pamoralshme e qeverisë Kurti 1, nga politikanët kalkulatrorë të Kosovës, që ranë pre e lojrave diabolike të kaubojsit Rik Grennell. Në atë rezultat ndikoi shumë edhe lista “Guxo” e Vjosa Osmanit që duke u bërë politikanja më e votuar e vendit, transferoi shumë vota nga pleqtë e konsumuar të LDK-së tek Vetëvendosja. Po ti shtosh këtyre edhe entuziazmin e të qenit aktorë në një përmbysje, që bashkë me aktivizmin e emigrantëve, solli një pjesmarrje shumë më të lartë se kjo e kësaj të diele, nuk është e vështirë të gjesh argumentat për votat që i mungojnë këtë radhë kryeministrit Kurti.
Por, ndonëse kundërshtarëve të paepur dhe të përjetshëm të Albin Kurtit, ajo që ndodhi në turin e parë të kësaj të diele elektorale iu ka dhnë mbundësinë të klithin për një dështim, e vërteta është pak më ndryshe. Ndonëse për arsyet e mësipërme, VV zbriti shumë më poshtë sesa niveli i zgjedhjeve të përgjithshme, në një kuptim, rezultati ishte vazhdim i revolucionit që ajo prodhoi në 14 shkurt. Nëse atëhere nuk do të kishte ndodhur ajo përmbysje e madhe ne sot në skenën politike do të kishim ende Isa Mustafën, Agim Veliun, apo Avdullah Hotin. Trauma që i shkaktoi partisë së vjetër rrugoviste nga njëra anë Albini dhe në anën tjetër lista e Vjosës, e detyroi atë që të transformohej rrënjësisht. Në krye të saj erdhi Lumir Abdixhiku, që nuk ishte bërë pis për të votuar shkarkimin e qeverisë Kurti 1, që rrefuzoi portofolin e ministrit në kabinetin antikushtetues “Koti”, që më pas, si shefi i minorancës, nuk ra pre e sirenave për të shkaktuar krizë në rastin e zgjedhjes së presidentes dhe u mundua gjatë gjithë kohës të bëjë një opozitë, sa të ndershme, po aq edhe parimore.
Edhe kandidaturat e erës së Lumir Abdixhikut në këto zgjedhje, qoftë në Prishtinë me Përparim Ramën qoftë në Podujevë apo Ferrizaj, ishin simbole të një ndryshimi esencial që rezatuan në mbarë vendin.
Përmbysja që inspiroi Vetëvendosja, efekti i saj tek LDK-ja, nuk mund të linte pa prekur as partinë e dalë nga UÇK-ja, prijësit e së cilës gjenden sot në Hagë. Pas 13 vitesh pa ndërprerë në pushtet, “Ritmi i rrugës” së PDK-së ndryshoi fytyrë me ardhjen e Memli Krasniqit. Partia e komandantëve tani kishte si prijës një ish këngëtar rebel dhe ky kapërcim u pa edhe me kandidaturën që ai i ofroi Prishtinës duke propozuar si kandidat një figurë aspak militnteske si ajo e Uran Ismailit.
Pra në këtë kuptim, vota e këtyre zgjedhjeve lokale, përpara se të etiketohet si një dështim, është thjeshtë zgjatim i erës së re që provokoi Vetëvendosja dhe Albin Kurti. Ajo është pasojë e një përmbysjeje të kadifenjtë, që spastroi me një të rënë të lapsit, krejt klasën e vjetër politike në Kosovë. Ajo është rrjedhim i një mendësie që ngriti në skenë figura që nuk mendojnë me logjikën e “klanit pronto” dhe nuk sillen si lolo të ambasadorëve.
Por, nga ana tjetër, një nga ligjësitë fatlume të politikës është se ajo nuk të krahason me atë që ke mundur, por me atë që ke përballë.
Prandaj, nëse Vetëvendosja dhe Albin Kurti përmbysën gjithçka me premtimin se do të ndryshonin shoqërinë, tani është ky ndryshim që kërkon transformimin e vazhdueshëm të tyre. Pikërisht për këtë, votuesit,madje edhe atë të vetët, nuk ia falën përsëritjen e një mandati të Agim Bahtrit në Mitrovicë. Me ëndrën që përkundi dhe me shpresat që ngjalli, qeveria e tanishme është e dënuar të jetë në revolucion permanent. Kjo është e mira dhe sfida e asaj që prodhoi tetë muaj më parë dita e Shën Valentinit e që e konfirmuan edhe këtë radhë zgjedhjet lokale.
©Lapsi.al