Sot shënohen 17 vjet nga ndarja nga jeta e një ndër emrave më të shquar të artit skenik dhe kinematografisë kosovare, Faruk Begolli. Në këtë përvjetor, kujtimi i tij ngrihet si një monument për krijimtarinë dhe pasionin e tij të pashuar.
Faruk Begolli, një figurë emblematike e kulturës shqiptare në Jugosllavi, ka lënë pas një trashëgimi të pasur dhe të paharrueshme. Pas studimeve të tij në Akademinë e Filmit dhe Teatrit në Beograd, ku diplomoi në vitin 1966, ai u bë një nga aktorët më të njohur dhe të respektuar në rajon.
Në vitet e tij më të rëndësishme, Begolli luajti një rol kyç në zhvillimin e artit dramatik në Kosovë. Ai ishte bashkëthemelues i degës së Aktrimit të Fakultetit të Arteve të Universitetit të Prishtinës, një trashëgimi që vazhdon të ndikojë në breza të tërë artistësh të rinj. Në vitet ’90, ai ndihmoi në krijimin e Teatrit “Dodona” në Prishtinë, duke ofruar një hapësirë të rëndësishme për shprehjen artistike dhe përballimin e sfidave të periudhës.
Karriera e Begollit në film dhe teatër është e mbushur me role të paharrueshme. Ai ka luajtur në më shumë se 60 filma, duke filluar me “Pogled u Zenicu Sunca” (1966) dhe duke vazhduar me një bashkëpunim të suksesshëm me regjisorin Purisa Dordevic në filmat “Podne” (Mesditë), “Jutro” (Mëngjesi) dhe “San” (Ëndrra).
Më shumë se kaq, Begolli është i njohur për performancat e tij të shkëlqyera në filma si “Bitka na Neretvi”, “Cuvar plaze u zimskom periodu” dhe “Dervis i Smrt” (Dervishi dhe Vdekja). Ai ka lënë një markë të veçantë në filmat e Kosovës të viteve ’70 dhe ’80, përfshirë “Kur pranvera vonohet” (1980), “Era dhe Lisi” (1979), “Të Ngujuarit” (1972), “Si të vdiset” (1972) dhe “Proka” (1984).
Në këtë përvjetor të ndarjes së tij, jeta dhe puna e Faruk Begollit vazhdojnë të jenë një frymëzim për breza të tërë artistësh dhe adhuruesish të artit. Ai do të mbahet mend si një dritë udhëzuese në botën e teatrit dhe kinematografisë kosovare, një njeri që i dha një dimension të veçantë kulturës dhe artit në rajon./UBTNews/
