Yekaterina Filimonova kalon me biçikletë nëpër rrugët e mbuluara me borë të Moskës me tre djemtë e saj për të shkuar në çerdhen e tyre.
I shoqi i saj i dërgonte ata më parë, por jo më. Tani duke jetuar në mërgim jashtë vendit, ai iku pasi Presidenti Vladimir Putin njoftoi në shtator se burrat rusë po thirreshin masivisht për të luftuar në Ukrainë.
“Ai u largua dhe unë u sëmura të nesërmen. Isha aq e stresuar sa nuk u shërova për një muaj”, tha për AFP Filimonova, 34 vjeçare.
Disa ditë pas thirrjes për rektrutim, bashkëshorti i saj Yaroslav Leonov mori biçikletën e tij, më pas një tren 1,500 kilometra për në një qytet afër Kazakistanit fqinj dhe kaloi me biçikletë përtej kufirit.
“Ai nuk donte të na linte”, tregon Filimonova, përcjell UBT News.
Por ajo nuk është e vetmja që përballet vetëm me barrën e re të rritjes së fëmijëve vetëm. Eksodi kaotik dhe i nxituar i dhjetëra mijëra burrave në moshë ushtarake ka copëtuar familjet dhe ka grumbulluar presion mbi nënat anembanë Rusisë.
Nuk ka shifra për numrin e familjeve të prekura, por një punonjës i çerdhes në Moskë tha për AFP në kushte anonimiteti se rreth një e treta e baballarëve në një grup ishin jashtë vendit.
“Muaji i parë ishte sigurisht shumë i trishtuar. Ishte shumë i vështirë për mua dhe ishte i vështirë për fëmijët”, tregon Filimonova.
“Kur unë jam e mërzitur, ata vetëm qajnë dhe qajnë gjithë natën. Dhe kuptova se duhet të mbledhë veten”.
Ndarja në familjen e saj e ka bërë atë të mendojë për gjyshen e saj, e cila u nda nga burri i saj gjeolog kur ai u dërgua në Mongoli për punë.
“Po filloj të kuptoj se si u ndje ajo”, thotë Filimonova. “Nuk e kisha menduar kurrë më parë”.
Tani në Beograd — tani e kthyer në qendër për punonjësit rusë të IT-së në mërgim — Leonov ka vështirësitë e tij gjithashtu.
Leonov, një zhvillues softueri nuk pa zgjidhje tjetër veçse të largohej nga Rusia në shtator, nga frika se mund të rekrutohej.
“Unë nuk doja të rrezikoja”, tha ai. “Me shumë mundësi, ju do të fitoni, por ka një shans të vogël për një fund mjaft dramatik”.
Në Beograd, ai u ribashkua me një mësues të vjetër matematike, i cili u largua nga Rusia menjëherë pasi Putin dërgoi trupa në Ukrainë më 24 shkurt. Ata tani po marrin me qira një apartament së bashku.
Por fakti se tani është i sigurt, nuk e ka lehtësuar dhimbjen e ndarjes.
“Fëmijët nga distanca nuk është njëjtë si kolegët nga distanca”, tha ai duke bërë shaka. “Nuk mund të luash me fëmijët nga distanca”.
Në apartamentin e tyre komod familjar në Moskë, Filimonova mbledh djemtë e saj në mënyrë që babai i tyre t’u lexojë atyre një histori para gjumit në një video-telefonatë.
Ajo i dërgoi atij foto të faqeve për t’i lexuar, ndërsa fëmijët e tyre të vegjël e mbajnë librin, transmeton UBT News.
“Shpresoj që fëmijët e mi ta kuptojnë se babi i tyre është këtu, ai i do ata — edhe nga Beogradi”, tha ai.
Rusia njoftoi fundin e mobilizimit në fund të tetorit, por shumë jashtë vendit kanë frikë nga një valë e dytë dhe Yaroslav sheh “rreziqe” në kthim.
Ai gjithashtu po vë në dyshim nëse ka “madje diçka për t’u kthyer”, me autoritetet që vendosin kontrolle mbi sektorin e teknologjisë dhe “të gjitha aspektet e realitetit”.
Zgjedhja e ‘jetës dhe vdekjes’
Anastasia Arsenicheva, bashkëthemeluese e një shoqate bamirësie që mbështet nënat, tha se organizata e saj mori një rritje të thirrjeve pas mobilizimit.
Ajo tha se shumë gra inkurajuan partnerët të largoheshin, duke e parë atë si një “zgjedhje midis jetës dhe vdekjes”, por tani ato po kanë vështirësi.
“Kur një grua është në vakum plotësisht vetëm, kjo është shumë e frikshme”, tha Arsenicheva, psikologe.
Punonjësit e IT si Leonov ende mund të mbajnë familjet e tyre nga jashtë, por kjo nuk është gjithmonë kështu, shtoi Arsenicheva.
“Ka disa familje ku burri ishte shtylla kryesore e familjes dhe është e paqartë se si ta vazhdoni jetën tani”, tha ajo.
Alexandra, 32-vjeçarja nga Moska, duhej të gjente shpejt një mënyrë për t’ia dalë mbanë pasi burri i saj, i cili punon në kinema dhe merret me reklama, u largua.
Fillimisht ai shkoi në një qytet në Taxhikistan dhe më pas në Uzbekistanin fqinj, i cili është bërë gjithashtu një qendër për burrat që i shmangen rekrutimit.
Alexandra më pas hapi dyqan për të bërë veshje të thurura, të veçanta, ndërsa ajo kujdesej për vajzën e saj shtatëvjeçare.
“Kur ai u largua, gjithçka ra mbi mua”, – tha ajo, “dhe buxheti i familjes u prish”.
Ajo filloi të merrte më shumë projekte dhe së fundmi mori një porosi për të bërë më shumë se 200 lodra për Vitin e Ri, duke e lejuar atë të punësojë disa gra të tjera. Ajo gjithashtu ka qenë duke restauruar mobilje dhe duke i rishitur ato në internet.
Ajo tha se kishte “harruar se si të ishte e pavarur… por kur djemtë u larguan, ne thjesht nuk kishim zgjidhje!”
Ndërsa ajo tha se e kuptonte vendimin e shumë burrave për t’u larguar — dhe megjithëse e ardhmja e familjes është e pasigurt — ajo është e vendosur të qëndrojë në vend.
“Unë jam nga Rusia. Unë dua të jetoj në Rusi. Nuk kam dashur kurrë të largohem”./AFP/UBTNews/