Nga Skender Rusi
Dhe nata s’është gjithnjë e zezë
ju pyesni në qiellin lart,
ca zjarre të shuar përsëri u ndezën
dhe zogjtë fluturojnë si më parë!
Ende jemi në shtëpinë e dimrit
çdo gjë ka vdekur nën dëborë,
duam dhe s’duam të na ikë
dhe le të vijë kush të dojë!
Unë ju them sot ejani me mua
edhe mbi shpinë do t’iu mbaj,
do nisemi natën e do arrijmë pa gdhirë
për t’u nisur në rrugë prapë!
Unë jam bërë një me natën
Në kokë një pjesë të saj e kam futur
Dhe zogjte u bënë përsëri të kaltër
Dhe nata e zezë përsëri e bukur!