Në një atmosferë përplot ndjenja nderimi dhe respekti, Muzeu Historik Kombëtar përkujtoi sot me solemnitet një nga figurat më të shquara dhe të ndritura të historisë kombëtare shqiptare, Hasan Prishtinën.
Kjo ngjarje, e cila përkujton 91-vjetorin e vrasjes së tij tragjike, ishte një thirrje për të risjellë në kujtesën kolektive kontributin e pazëvendësueshëm të këtij ideologu dhe veprimtari të flaktë të Rilindjes Kombëtare Shqiptare, një njeri i cili në mënyrë të pashtershme punoi për çlirimin e trojeve shqiptare dhe për bashkimin e tyre nën një flamur të vetëm.
Hasan Prishtina lindi në vitin 1873 në Vushtrri, një qytet që ndonëse i vogël, u rrit në një vatër të rëndësishme të nacionalizmit shqiptar. Me një edukim të hershëm të përftuar në gjimnazin francez të Selanikut dhe më pas në shkollën e lartë të administratës “Mylkije” në Stamboll, Prishtina shpejt doli në pah si një intelektual i shquar dhe një strateg politik me vizion të qartë për të ardhmen e kombit shqiptar. Në moshë fare të re, ai u zgjedh tri herë deputet në Parlamentin osman, ku me kurajo të pashoqe do të mbronte me vendosmëri të drejtat kombëtare të shqiptarëve, të cilët ndodheshin në një udhëkryq historik për mbijetesën e tyre si komb.
Në krah të Ismail Qemalit dhe patriotëve të tjerë shqiptarë, Hasan Prishtina u shndërrua në një nga udhëheqësit kryesorë të kryengritjes së vitit 1912, një lëvizje që do të shpinte në shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë. Angazhimi i tij për çështjen kombëtare nuk u kufizua vetëm brenda kufijve të Shqipërisë së sotme, por ai ishte i vendosur që Kosova të mos mbetej jashtë këtij procesi, duke qenë një nga protagonistët kryesorë të idesë “Pa Kosovë nuk ka Shqipëri”.
Si ministër i Qeverisë së Përkohshme të Vlorës dhe më vonë në qeverinë e Turhan Pashë Përmetit gjatë periudhës së Princ Vidit, Prishtina tregoi një përkushtim të jashtëzakonshëm për stabilitetin e shtetit të ri shqiptar, pavarësisht sfidave dhe tensioneve të ashpra që shoqëruan atë periudhë të turbullt. Në vitet 1916-1918, ai bashkëpunoi me autoritetet austro-hungareze, duke shpresuar se një situatë e favorshme ndërkombëtare do të mundësonte realizimin e ëndrrës së tij të përhershme – bashkimin e Kosovës me Shqipërinë.
Në vitin 1921, Prishtina u zgjodh deputet në Këshillin Kombëtar dhe për një periudhë të shkurtër në dhjetor të atij viti, drejtoi qeverinë shqiptare, një moment që tregon për vlerësimin e lartë që kishte fituar në mesin e bashkëkombësve të tij. Megjithatë, vitet që pasuan, veçanërisht periudha 1922-1933, ishin vitet e një lufte të gjatë politike kundër regjimit të Ahmet Zogut, i cili, sipas tij, nuk përfaqësonte aspiratat e vërteta të popullit shqiptar. Përkushtimi i tij për Kosovën dhe Shqipërinë e bashkuar e bënte Hasan Prishtinën një ideolog të pathyeshëm, të vendosur të mos heqë dorë nga idealet e tij.
Fatkeqësisht, idealet dhe përpjekjet e tij përfunduan tragjikisht më 14 gusht 1933, kur ai u vra në Selanik nga dorë vrastare, një humbje e madhe për kombin shqiptar. Por edhe pas vdekjes së tij, emri dhe vepra e Hasan Prishtinës mbetën të pavdekshme, duke u përjetësuar në historinë e Shqipërisë dhe të Kosovës. Në vitin 1977, eshtrat e tij u sollën në Shqipëri dhe u rivarrosën në Kukës, si një homazh për të kujtuar një nga bijtë më të ndritur të kombit shqiptar.
Kjo përkujtimore na kujton se historia nuk është thjesht një rrëfim i së shkuarës, por një mësim për të ardhmen, një udhërrëfyes për brezat që vijnë, për të mbajtur të gjallë idealet dhe sakrificat e njerëzve si Hasan Prishtina, të cilët dhanë gjithçka për një Shqipëri të lirë, të bashkuar dhe të pavarur./UBTNews/