Më 9 shtator 1946, në zemrën e veriut të Shqipërisë, në Postribë të Shkodrës, u ngrit zëri i lirisë dhe u ngjall shpresa për një të ardhme të lirë nga zinxhirët e komunizmit. Kjo kryengritje, e panjohur deri atëherë në historinë e vendit, shënoi fillimin e një rezistence të vendosur ndaj regjimit të sapovendosur komunist, duke u bërë shtylla kurrizore e lëvizjeve antikomuniste në Shqipëri.
Në një kohë kur komunizmi ende nuk kishte konsoliduar plotësisht pushtetin në veri, kleri vendor dhe elementët nacionalistë filluan të organizonin një lëvizje qendresë. Mbledhjet e para u mbajtën në shtëpinë e Cin Serreqit dhe në Shegaj të Ibros në Postribë, nën drejtimin e Osman Haxhisë. Aty u mblodhën përfaqësues të fiseve, madje edhe nga Hoti i Ri, duke përfshirë edhe figurën e fuqishme të Jup Kazazit, i cili kishte ndikim të madh në Shkodër dhe rrethinat.
Forcat nacionaliste nga Puka dhe Mirdita u solidarizuan me këtë lëvizje, duke dërguar edhe një letër mbështetjeje. Në një mbledhje të madhe, u vendos që kryengritja të fillonte më 9 shtator 1946, me qëllim çlirimin e të burgosurve politikë dhe rrëzimin e regjimit komunist. Thirrja e djemve ushtarë nxiti një tubim të madh në fshatin Kullaj, ku u vendos që të nesërmen të mblidheshin rreth 150 bajraktarë dhe figura të rëndësishme në fshatin Kodër Boks.
Më 9 shtator, nën drejtimin e Osman Haxhisë, rreth 200 luftëtarë antikomunistë u nisën drejt qytetit të Shkodrës, duke sulmuar kazermat ushtarake dhe ndërtesat qeveritare. Megjithëse u zhvillua një betejë e ashpër, forcat komuniste, të mbështetura nga forca të shumta, arritën të shtypin kryengritjen.
Pas dështimit të kryengritjes, regjimi komunist reagoi me brutalitet. Osman Haxhia u arrestua dhe u dënua, ndërsa Jup Kazazi, i rrethuar nga forcat shtetërore, zgjodhi të kryente vetëvrasje. Kufoma e tij u shëtit nëpër rrugët e Shkodrës si mesazh i qëndresës së pamposhtur. Në total, u arrestuan rreth 200 persona, u pushkatuan pa gjyq 33 të tjerë, u dogjën 33 shtëpi dhe u zhvilluan 5 procese të mëdha gjyqësore.
Megjithëse u shtyp, kryengritja e Postribës mbetet një simbol i guximit dhe qëndresës së popullit shqiptar ndaj komunizmit, duke e vendosur atë në historinë e luftës për liri në Shqipëri. Ajo tregoi se shpirti i lirisë nuk mund të shtyhet, por do të ringjallet gjithmonë në zemrat e atyre që nuk pranojnë robërinë./UBTNews/