Ibrahim Kodra, postkubisti i fundit i Evropës, u nda nga jeta më 7 shkurt të vitit 2006 në Milano, duke lënë pas një trashëgimi të pasur artistike, e cila vazhdon të frymëzojë e të kujtohet me respekt nga botëkuptimet e artit dhe pasionantët e kulturës. U lind në Shqipëri, por pas një jete të ngarkuar me sfida dhe mundësi, ai u largua nga atdheu në moshën 20-vjeçare për t’i dhënë flakë pasionit të tij artistik. Pasi fitoi një bursë studimi nga Oborri Mbretëror, ai niset për në Itali, aty ku do të vazhdonte studimet në Akademinë e Arteve të Bukura të Romës.
Kodra solli një lloj shpërthimi të ri në artin evropian, duke e pasuruar atë me një frymë të pasur dhe origjinale. Ndërsa shkelte terrenin e një periudhe pas-kubiste, ai krijoi një stil të veçantë, që nuk u kufizua thjesht nga ndikimet e të tjerëve, por përfshiu një njësi të thellë dhe të vazhdueshme mes shprehjes personale dhe atij kolektiv që ka pasur ndikim të thellë në zhvillimet më të mëdha të pas-rilindjes në artin bashkëkohor. Ibrahim Kodra nuk ishte thjesht një artist i formave dhe ngjyrave, por njëri që e shikonte botën përmes një lenteje ku secila vepër ishte një formë e re e shprehjes, e ndikuar nga ndjeshmëria dhe pasioni për atë që ai quante “vibrim të shpirtit”.
Krijimet e tij janë të shumta, ku shumë nga to mbeten të papërcaktuara si autorësi, pas faktit që ai shpeshherë ka dhuruar vepra për miqtë e tij. Nga ato që kanë mbijetuar dhe janë dokumentuar, mendohet se janë rreth dy mijë vepra të njohura, të cilat përbëjnë një testament të shkëlqyer të intelektualizmit të tij. Por si një simbol i trashëgimisë kulturore, disa prej veprave të tij ende ndodhen të shpërndara në muze privatë dhe koleksione artistike, duke u bërë pasuri të padiskutueshme për ata që mund të përfitojnë nga ai univers magjik që krijoi.
Një prej momenteve kulmore të karrierës së tij ndodhi në vitin 1948, kur ai krijoi një marrëdhënie të thellë me një nga piktorët më të mëdhenj të botës, Pablo Picasso. Ky takim nuk do të mbetej thjesht një ndihmesë artistike, por një bashkëpunim që prodhoi një studim të rëndësishëm mbi lidhjet ndërmjet stilit të Kubizmit dhe post-kubizmit. Kodra, si një nga pasuesit më të njohur të Pikasos, përveç ndikimit të drejtpërdrejtë që mori nga ai, u bë një bartës i një fryme të re artistike, duke dhënë një kontribut të rëndësishëm në pasjen e identitetit të tij si një artist i pavarur dhe i njohur.
Një nga elementët më të dallueshëm të krijimtarisë së tij ishin “Le case Kodra” – shtëpitë që ai pikturoi, të cilat janë bërë të njohura si pjesë e trashëgimisë së artit shqiptar. Këto shtëpi, që ndodhen në fshatra të komunës Civita të Italisë së Jugut dhe janë të banuara nga arbëreshët, u bënë objekt i fuqishëm i krijimtarisë së Kodrës, duke e ngritur emrin e tij në një nivel global. Përmes këtyre veprave, ai nuk vetëm që ndihmoi në ruajtjen e identitetit kulturor të arbëreshëve, por gjithashtu dha një pasqyrë të veçantë të lidhjes së pikturës me trashëgiminë e një kombi dhe të një historie.
Në përmbyllje, Ibrahim Kodra është një shembull i pafund i të qenit një artist që nuk lejon kufizime, as nga periudhat, as nga peripecitë e jetës. Ai është një shenjë e fuqishme e asaj që arti mund të bëjë kur lidhet me shpirtrat e ndjeshëm dhe kur është i hapur për pasurinë e të gjitha ndikimeve, pa u dorëzuar kurrë para ndonjë rregulli të thjeshtë të artit klasik. Kodra është padyshim një nga piktorët më të mëdhenj që ka nxjerrë Shqipëria dhe një pasuri e pazëvendësueshme për artin evropian./UBTNews/