Nga Luke McGee – CNN
Finlanda, një vend që ndan një kufi 830 milje të gjatë me Rusinë, njoftoi këtë javë se do të përgjysmojë në kufirin e saj numrin e aplikimeve për viza nga qytetarët rusë.
Aktualisht, 1,000 rusë mund të aplikojnë për viza finlandeze çdo ditë, por që nga 1 shtatori ky numër do të bjerë në 500. Jussi Tanner, drejtor i përgjithshëm për shërbimet konsullore në Ministrinë e Punëve të Jashtme të Finlandës, i tha CNN-it se maksimumi 20% e këtyre vendeve do të ndahen për viza turistike, domethënë – jo më shumë se 100 viza turistike do të jenë në dispozicion në ditë.
Masa vjen pasi Estonia, një tjetër vend i Bashkimit Evropian që kufizohet me Rusinë, ndaloi edhe rusët që kishin tashmë viza të hynin në vend. Sipas Reuters, shifra arrin në 50,000 njerëz.
Republika Çeke dhe Letonia kanë qenë gjithashtu mbështetëse për ndalimin e vizave dhe kanë marrë masa për të kufizuar rusët që të udhëtojnë në BE.
Propozimi u bë fillimisht nga presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky, por jo të gjithë janë dakord.
Kancelari gjerman, Olaf Scholz, thotë se ndërsa është e rëndësishme të sanksionohen ata në rrethin e ngushtë të presidentit rus, Vladimir Putin, evropianët duhet “të kuptojnë gjithashtu se ka shumë njerëz që ikin nga Rusia sepse nuk pajtohen me regjimin rus”.
Një diplomat i lartë gjerman i tha CNN-it se argumenti i Scholz nuk bazohet në fakt, “pasi çdokush mund të aplikojë për një vizë humanitare”. Diplomati beson se Scholz më së shumti po përpiqet të “balancojë partinë e tij, e cila është e ndarë midis atyre që duan dialogun me Rusinë dhe atyre që duan të duken të ashpër”.
Mbrojtësit e kufizimit të vizave ruse besojnë se argumenti është mjaft i qartë.
Alexander Stubb, një ish-kryeministër finlandez dhe ministër i jashtëm, i cili më parë kishte mbrojtur liberalizimin e vizave me Rusinë, tha për CNN: “Është një gjendje e trishtuar, por çmimi i luftës duhet të ndihet nga qytetarët rusë”. Sipas tij, “e vetmja mënyrë në të cilën zemrat dhe mendjet e popullit rus mund të ndryshohen është që ata të kuptojnë se çfarë po bën Putini është një shkelje e hapur e ligjit ndërkombëtar. Kjo do të thotë një ndalim total i vizave për rusët“.
Rasa Juknevičienė, ish-ministre e mbrojtjes e Lituanisë dhe anëtare aktuale e Parlamentit Evropian, thotë se “para së gjithash, kjo është një çështje sigurie”.
“Qytetarët rusë udhëtojnë në BE kryesisht nëpërmjet Finlandës dhe Estonisë. Shërbimet zyrtare të vendeve janë nën presion të madh. Rusia kontrollohet nga strukturat e trashëgimisë së KGB-së, të cilat shfrytëzojnë hapjen e vendeve të Shengenit për operacione të ndryshme”, tha Juknevičienė.
Nuk ka gjasa që liderët evropianë të arrijnë një marrëveshje të plotë për këtë çështje. Ndërsa BE-ja ka qenë kryesisht e bashkuar që nga fillimi i luftës dhe është bashkuar për të vendosur sanksione serioze ekonomike ndaj Rusisë, ekziston një realitet gjeografik që ndërlikon çdo konsensus midis 27 vendeve me prioritete shumë të ndryshme ekonomike dhe politike.
Vendet në perëndim dhe jug të BE-së, të cilat janë disi të mbrojtura nga agresioni i Kremlinit për shkak të distancës së madhe, janë të shpejtë për t’u kujtuar “skifterëve” se Rusia është një pjesë shumë e madhe e rajonit më të gjerë të Evropës. Prandaj është jo vetëm jashtëzakonisht e vështirë, por ndoshta jo veçanërisht produktive, thjesht të injorosh Rusinë.
Pasi të përfundojë lufta, ekonomitë evropiane do të duan të rivendosin lidhjet me Rusinë. Kjo jo vetëm që është e dobishme për ato vende, por mund të jetë gjithashtu e vlefshme në një luftë propagandistike pas konfliktit, për të bindur rusët e zakonshëm për përfitimet e vlerave evropiane.
Strategjikisht, figurat më serioze pajtohen gjithashtu se çdo plan i sigurisë evropiane i pasluftës do të duhet të përfshijë Rusinë dhe është shumë më mirë që Moska të përfshihet në mënyrë proaktive dhe të punojë me fqinjët e saj evropianë.
Në anën tjetër të spektrit, ka nga ato vende si Polonia, Estonia, Lituania dhe Letonia që tashmë kanë vuajtur mjaft nga duart e Rusisë, si nga duart e diktaturës shtypëse të Bashkimit Sovjetik dhe së fundmi nga kërcënimi i Kremlinit të Putinit.
Këta janë faktorët konkurrues që e bëjnë kaq të komplikuar trajtimin e Putinit dhe Rusisë.
A do të punojë BE-ja me Putinin nëse ai mbetet në pushtet pas luftës? Nëse jo, sa i ndryshëm duhet të jetë regjimi që pason nga ai i Putinit për të kënaqur bllokun? Çfarë do të duhej të përfshihej në një traktat hipotetik për të siguruar liderët e ndryshëm evropianë se Rusia nuk do të provokojë konflikt të mëtejshëm? Çfarë mund të jetë e gatshme të pranojë BE-ja për të ndërmjetësuar një paqe? Vlen të kujtohet gjatë gjithë kësaj se Ukraina është tani një kandidate për anëtarësim në BE.
Të gjitha këto pyetje të mëdha krijojnë pyetje më të vogla, përfshirë ato që duhet bërë gjatë konfliktit për vizat. Dhe sa më gjatë të vazhdojë lufta, teksa opsionet e Perëndimit për sanksione dhe hakmarrje bëhen gjithnjë e më të kufizuara, aq më shumë pyetje të tilla do të lindin.
Realiteti i vështirë është se këto pyetje më të vogla, dhimbje koke në vetvete, duhet të balancohen kundër çfarëdo që është rezultati më i mirë dhe afatgjatë i kësaj periudhe të zymtë.
E vërteta e hapur se një gjë nuk do të ndryshojë kurrë: Evropa nuk mund thjesht, të injorojë Rusinë!/UBTNews/