Tingujt e muzikës dalin nga dyqani antik ku shihen të varur disa flamuj turq, që sjellin sado pak shpresë në qytetin e shkatërruar nga tërmeti, Antakya, teksa vendi vajton të vdekurit e tij.
Qyteti fantastik, i njohur historikisht si Antiokia, i vendosur midis Detit Mesdhe dhe kufirit të Turqisë me Sirinë, pësoi barrën e një tërmeti me magnitudë 7.8 më 6 shkurt që vrau më shumë se 50,000 njerëz.
Kupolat e xhamive dhe kishave të tij shihen të shkatërruara nëpër qytetin fantazmë, i cili kalon një nga linjat e çarjeve më aktive në botë dhe është ngritur si një feniks nga fatkeqësi të ngjashme gjatë shekujve, përcjell UBT News.
Nëse ngritet sërish, kjo do të jetë falë banorëve këmbëngulës si Serkan Sincan.
I ulur në një nga dy kolltukët që vendosi në trotuar pranë një tavoline, 51-vjeçari mishëron qëndrueshmërinë turke përballë fatkeqësisë më të keqe natyrore të vendit.
Kur toka filloi të dridhej në orën 4:17 të mëngjesit, Sincan arriti të nxirrte nënën dhe babanë e tij nga banesa, t’i zhvendoste në një qytet më të sigurt aty pranë dhe më pas të ndihmonte fqinjët të dilnin nga shtëpitë e tyre.
“Në ditën e tretë, erdha këtu dhe shpalosa flamurin e madh së pari”, tha Sincan për AFP. Dyqani i tij antik ishte dëmtuar tashmë.
Ai ishte ende në këmbë, duke pësuar disa të çara në muret e tij. Disa nga pjatat e dyqanit u thyen dhe disa nga librat u shpërndanë nëpër dysheme.
“Por shtëpia ishte ende në këmbë dhe unë thashë me vete: Allahu ekber’ (Zoti është më i madhi).
Sincan, i cili la punën e tij në bashkinë e qytetit pothuajse pesë vjet më parë sepse “nuk më pëlqeu sistemi”, e përshkruan veten si një “islamist socialist”.
I mërzitur që thirrjet për lutje të lëshuara nga myezinët ranë në heshtje pas tërmetit, ai filloi të ecte nëpër rrugët apokaliptike dhe t’i këndojë vetë.
“Namazi u ndal në Antakia. Myezinët ikën, u larguan nga shtëpia e Zotit”, tha ai.
“Unë jam duke fjetur në këtë pallat. Po bëj ezanin. Njerëzit thonë se jam i çmendur”.
Është e qartë se jo të gjithë e bëjnë këtë.
Javën e kaluar, punëtorët montuan një linjë elektrike urgjente në dyqanin e tij, në mënyrë që ai të mund të luante muzikën e tij — nga opera dhe baladat turke deri te këngët e vjetra të Pink Floyd.
‘Më dha shpresë’
“Kjo është rutina jonë. Në të kaluarën, klientët e mi e dinin që unë luaja kaseta dhe disqe. Kështu funksionon dyqani im”, tha ai.
Tani, pas pastrimit të rrugës dhe vendosjes së karrigeve të tij të pritjes, ai shërben kafe dhe i shërben kujtdo që ndalon pranë dyqanit të tij — kryesisht vullnetarë, punëtorë komunalë dhe organizatorë bamirësie që u dyndën në Antakia pas tërmetit.
Ozge Eser, një mësuese, ndërtesa e së cilës u shemb, tha se pamja e dyqanit të hapur të Sincan-it e gëzoi atë.
“Kam ardhur këtu një ditë para tërmetit. Bleva një libër për zhvillimin e fëmijëve dhe një libër për vëllain tim, i cili është avokat”, tha ajo.
“Isha shumë e lumtur kur pashë se ishte i hapur. Më dha vërtet shpresë në një kohë kur humba shpresat”.
Portreti i themeluesit të Turqisë moderne, Mustafa Kemal Ataturk është varur në murin e dyqanit.
Ataturku dëshironte që provinca e Hatajit të bëhej pjesë e Turqisë pas luftës së pavarësisë post-osmane të vendit 100 vjet më parë.
Provinca u aneksua plotësisht në vitin 1939, një vit pas vdekjes së Ataturkut, me largimin e gjurmëve të fundit të autoriteteve franceze.
Duke i bërë jehonë premtimit të Presidentit Rexhep Tajip Erdogan për të rindërtuar të gjithë rajonin e tërmetit brenda një viti, Sincan dukej i sigurt se Antakias së shpejti do t’i kthehej lavdia.
“Një apo një vit e gjysmë nga tani, Antakia e vjetër do të jetë shumë më e bukur dhe shumë më e mirë”, tha ai./UBTNews/