Më 21 tetor 1935, Shqipëria përjetoi një moment historik me krijimin e qeverisë së kryesuar nga Mehdi Frashëri, një ngjarje që do të kishte ndikim të rëndësishëm në zhvillimet e ardhshme politike dhe sociale të vendit.
Emërimi i Frashërit si kryeministër nga Mbreti Zog u mirëprit gjerësisht nga shtypi i kohës, i cili shprehte optimizëm për reformën liberale që ai premtonte. Kabineti Frashëri ishte përbërë nga individë me arsimim elitar, të formuar në universitetet më prestigjioze të Perëndimit, dhe përfaqësonte subjekte progresiste.
Përveç detyrës së tij si kryeministër, Mehdi Frashëri mbante gjithashtu rolin e ministrit të Drejtësisë. Në qeveri ishin emëruar figura të njohura si Fuat Asllani, ministër i Punëve të Jashtme; Et’hem Toto, ministër i Punëve të Brendshme; Rrok Gera, ministër i Financave; Nush Bushati, ministër i Arsimit; Ndoc Naraçi, ministër i Punëve Botore; dhe Dhimitër Berati, ministër i Ekonomisë Kombëtare.
Qeveria e Frashërit, e cila do të qëndronte në pushtet deri më 7 nëntor 1936, shpalosi një program ambicioz reformash që synonte modernizimin e vendit. Programi përfshinte 16 projektligje për zhvillimin ekonomiko-financiar, duke u fokusuar në stabilizimin e çmimeve në tregun e brendshëm, luftimin e spekulantëve dhe krijimin e një kapitali industrial në një klimë liberale shoqërore e politike.
Një nga arritjet e rëndësishme të kësaj qeverie ishte përmirësimi i marrëdhënieve italo-shqiptare, që kulmoi me nënshkrimin e një marrëveshjeje bashkëpunimi në mars të vitit 1936, midis Frashërit dhe Musolinit në Romë.
Megjithatë, krizat politike që u shfaqën në vjeshtën e 1936-s çuan në rrëzimin e kësaj qeverie nga Parlamenti, një akt që shënoi një precedent demokratik në historinë e Shqipërisë. Kjo ngjarje thekson rëndësinë e periudhës që po kalonte vendi dhe sfidat që do të duhej të përballonte në vazhdimësi./UBTNews/