Me ardhjen e muajit të shenjtë mysliman të Ramazanit në Libinë e prekur nga lufta, një grup vullnetarësh po punojnë gjatë gjithë kohës për të restauruar kopjet e vjetra ose të dëmtuara të Kuranit.
Khaled al-Drebi, një nga restauruesit më të njohur të Libisë të librit të shenjtë të Islamit, është ndër artizanët që mbërrijnë çdo ditë në një punëtori në Tripoli për të plotësuar nevojat e fluksit të klientëve gjatë Ramazanit.
Për muslimanët, Ramazani është një muaj shpirtëror, ku një agjërim i përditshëm nga agimi deri në muzg shoqërohet me lutje dhe akte bamirësie.
“Blerja e Kuraneve të reja tradicionalisht rritet para muajit të Ramazanit, por kjo ka ndryshuar kohët e fundit në Libi”, tha Drebi për AFP.
Për shumë, tradita është ndërprerë nga një rritje në koston e Kuranit, veçanërisht “pasi shteti ndaloi shtypjen e tyre” në Libi, shtoi ai.
Kombi i Afrikës së Veriut ka duruar më shumë se një dekadë konflikti, duke lënë shumë nga institucionet e tij në rrëmujë dhe duke i dhënë një goditje të madhe ekonomisë së vendit të pasur me naftë.
“Kostoja e blerjes së Kuraneve është rritur dhe kështu pjesëmarrja për restaurimin e Kuraneve të vjetër ka fituar popullaritet të paparë” tha Drebi.
Krahasuar me koston e një Kurani të ri – me më shumë se 20 dollarë në varësi të llojit – punëtoria e Drebit kërkon vetëm disa dollarë për të restauruar një të tillë.
‘Gëzim i papërshkrueshëm’
Por kostoja nuk është faktori i vetëm – për shumë, kopjet më të vjetra kanë gjithashtu një vlerë sentimentale.
“Ka një lidhje shpirtërore për disa klientë”, tha Drebi, duke shtuar se shumë zgjedhin të ruajnë librat të cilat i kanë dhuratë nga të afërmit. “Disa thonë se ky Kur’an ka erën e gjyshit apo prindërve të mi”.
Në pjesën e pasme të dhomës, Abdel Razzaq al-Aroussi punon në renditjen e mijëra librave të shenjtë të Kur’anit bazuar në nivelin e tyre të përkeqësimit.
“Restaurimi i Kur’anit me dëmtime të kufizuara nuk zgjat më shumë se një orë, por për ato që janë shumë të dëmtuara, mund të duhen dy ose më shumë orë”, tha Aroussi.
Ato “duhet të zhbëhen, të restaurohen dhe më pas të lidhen”, tha ai – një proces i përpiktë që kërkon shumë “kohë dhe përqendrim”.
Mabrouk al-Amin, një mbikëqyrës në punëtori, tha se procesi i restaurimit “kërkon një numër të mirë artizanësh”.
“Të punosh me librin e Zotit është shumë e këndshme dhe nuk mërzitemi… ka një gëzim të papërshkrueshëm në këtë punë”, tha ai.
Restauruesit thonë se kanë riparuar rreth një gjysmë milioni libra të Kur’anit që nga hapja e punishtes në 2008 dhe më shumë se 1,500 kursantë janë diplomuar nga 150 punishte restaurimi.
Vitet e fundit në radhët e restauruesve vullnetarë janë bashkuar gjithnjë e më shumë gra.
“Një numër i madh grash u trajnuan për restaurimin e Kuranit të shenjtë dhe sot ato kanë punëtoritë e tyre”, tha Drebi.
Njëra prej tyre, Khadija Mahmoud, madje ka mbajtur seanca trajnimi për gratë e verbëra.
Për Mahmoud, e cila stërvit gratë në një punëtori në Zawiya, restaurimi i Kur’anit në një punishte grash i lejon ato të punojnë rehat dhe me një ritëm më të shpejtë.
Ajo shtoi se puna e restaurimit u ka dhënë shumë grave një mënyrë kuptimplote për të mbushur “kohën e tyre të lirë”./UBTNews/