Zelanda e Re ka mbrojtur kontrollet e saj kufitare pasi një gazetare shtatzënë tha se duhej t’i drejtohej talibanëve për ndihmë pasi nuk ishte në gjendje të fluturonte në shtëpi.
Ministri Chris Hipkins tha se kishte një vend për “njerëz me rrethana të veçanta” si Charlotte Bellis.
Historia e saj ka hedhur në qendër të vëmendjes masat e ashpra kufitare të Wellington-it, të krijuara për të mbajtur larg koronavirusin. Disa të tjerë kundërshtuan raportin e saj “të privilegjuar” me talibanët.
Talibanët janë kritikuar rregullisht për shtypjen brutale të të drejtave të grave duke arrestuar, torturuar dhe madje vrarë disa aktiviste.
Çfarë i pyeti Charlotte Bellis talibanët?
Në një kolonë të shkruar për gazetën New Zealand Herald, zonja Bellis tha se qeveria e Zelandës së Re kishte refuzuar javën e kaluar kërkesën e saj për t’u kthyer në shtëpi për të lindur, transmeton UBT News.
Aktualisht, Wellington lejon qytetarët dhe banorët e përhershëm të hyjnë, por vetëm nëse kalojnë 10 ditë të izoluar në hotele karantine. Meqenëse ka kërkesë të lartë për objekte të tilla dhe një numër të kufizuar vendesh, shumë qytetarë nga Zelanda e Re që dëshirojnë të kthehen, janë mbyllur jashtë vendit të tyre.
Ajo e krahasoi atë përvojë me mënyrën se si u trajtua nga talibanët, me të cilët kishte kontaktuar për të pyetur nëse do të ishte e mirëpritur në Afganistan si një grua shtatzënë e pamartuar.
Zonja Bellis dhe partneri i saj, një fotoreporter belg, kishin qenë në Afganistan vitin e kaluar duke mbuluar tërheqjen e trupave amerikane dhe ishte i vetmi vend ku ajo dhe partneri i saj kishin viza.
“Mund të vini dhe nuk do të keni problem. Thjesht tregoni njerëzve se jeni e martuar dhe nëse përshkallëzohet [situata], na telefononi”, citoi zonja Bellis zyrtarët talibanë të paidentifikuar të cilët iu përgjigjën kërkesës së saj.
“Kur talibanët të ofrojnë ty – një gruaje shtatzënë, të pamartuar – një strehë të sigurt, dijeni që situata juaj është e ngatërruar”, shkroi ajo.
Nuk është e qartë se çfarë ndodh me gratë shtatzëna të pamartuara në Afganistan. Megjithatë, nënat beqare afgane kanë raportuar se janë ngacmuar shpesh nga zyrtarët talibanë, ku iu është bërë presion për të hequr dorë nga fëmijët e tyre dhe se të drejtat e tyre të kujdestarisë janë kërcënuar.
Cili ka qenë reagimi për rubrikën e saj?
Që nga publikimi i letrës së zonjës Bellis, ka pasur thirrje për autoritetet e Zelandës së Re që të rregullojnë kriteret e caktimit të karantinës emergjente për t’u kujdesur në mënyrë specifike për gratë shtatzëna.
Ministri Hipkins mbrojti politikën duke thënë se sistemi “i ka shërbyer jashtëzakonisht mirë Zelandës së Re, ka shpëtuar jetë dhe pranime në spitale dhe ka mbajtur sistemin tonë shëndetësor të mos ‘fundoset'”.
Ai shtoi megjithatë se zyrtarët e Zelandës së Re e kishin ftuar zonjën Bellis të aplikonte përsëri për vizë nën një kategori të veçantë emergjence.
Zonja Bellis thotë se asaj i është ofruar gjithashtu azil në një vend tjetër të paidentifikuar që kur doli publikisht. Megjithatë, historia e saj është kritikuar edhe nga vëzhguesit, aktivistët e të drejtave të njeriut dhe vetë afganët.
Emran Feroz, gazetar austro-afgan shkroi në Twitter duke thënë se “Historia është vetëm një vazhdim i mënyrës sesi jo-afganët trajtohen ndryshe nga talibanët”.
“Gazetarët që shiheshin si afganë shpesh përballeshin me kërcënime, rrahje, tortura dhe vrasje, ndërsa joafganët… kishin shumë privilegje, mirëpriteshin dhe trajtoheshin butësisht nga të gjitha anët”, shtoi ai.
Së fundmi, ka pasur thirrje që talibanët të lirojnë një numër aktivistesh për të drejtat e grave, të cilat nuk janë parë prej kur talibanët kanë bastisur shtëpitë e tyre dhe u arrestuan./UBTNews/