Ishte duke rënë shi kur vajza e Kainat Solangit lindi më 14 gusht dhe shiu nuk është ndalur që atëherë, duke bllokuar familjen e saj në një tendë të improvizuar e rrethuar nga përmbytjet më të këqija të Pakistanit, deri më tani.
Familja prej tetë anëtarësh ndërtoi strehën e saj nga mobiljet dhe çarçafët, pothuajse nga çdo gjë që mund të shpëtonin nga shtëpia e tyre e përmbytur në fshat.
Duke mbajtur në krahë foshnjën e saj që nuk ka mbushur ende as një muaj, Shumaila, Solangi tha se shqetësohet për të porsalinduren e saj, të cilin e mori nga spitali teksa binte shi, sepse nuk kishte mundësi të paguante për mjekimin e saj. Tani ajo dhe pesë fëmijët e tjerë janë të uritur, të sëmurë dhe në rrezik të lartë nga gjarpërinjtë që po kërkojnë gjithashtu ushqim dhe tokë më të lartë. Burri i saj nuk është në gjendje të punojë.
“Të gjithë ata që kishin mundësi u larguan nga ky fshat, por ne jemi ende këtu sepse nuk kemi mundësi të shkojmë askund. Gjithçka ka të bëjë me paratë”, tha ajo. “Ne jemi njerëz të pafuqishëm. Edhe unë jam e sëmurë dhe është muaji i tretë që kam temperaturë dhe infeksion të fytit. Ne nuk kemi mundësi të blejmë ilaçe”.
Gratë dhe fëmijët janë prekur në mënyrë disproporcionale nga përmbytjet katastrofike të Pakistanit për shkak të mungesës së aksesit në kujdesin shëndetësor, sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë (OBSH).
Rreth 10% e institucioneve të kujdesit shëndetësor të vendit janë dëmtuar nga përmbytjet, tha të hënën përfaqësuesi i OBSH-së në Pakistan, Dr. Palitha Gunarathna Mahipala. Ai tha se është veçanërisht i shqetësuar për 1.2 milionë gra shtatzëna që janë në mesin e qindra mijëra njerëzve të zhvendosur.
Solangi mund t’i ketë mbijetuar lindjes së foshnjës së saj, por ajo e di se tenda e saj aktuale nuk është vend për një foshnjë. Megjithëse ajo tha se ndihet më e sigurt atje sesa në një kamp ndihmash aty pranë që është i arritshëm vetëm me varkë.
“Nuk ka asgjë në kampin e ndihmës”, tha ajo. “Njerëzit janë të pafuqishëm. Ata nuk u japin asgjë njerëzve. Është më mirë të jetosh këtu”, tha ajo.
Në të gjithë Pakistanin, të tjerë si Solangi po mbijetojnë me racionet e lëshuara nga punonjësit e ndihmës ndërsa presin që ujërat të tërhiqen. Rreth 10 familje janë grumbulluar së bashku me Solangin që është më pak se pesë metra i gjerë.
Tani është vështirë të shmangen mushkonjat që mbartin kërcënimin e malaries, e cila mund të shkaktojë ethe, simptoma të ngjashme me gripin dhe ndonjëherë vdekje.
Mahipala tha se OBSH po shihte “malarie me përmasa epidemike” dhe se rastet e tifos dhe infeksioneve të lëkurës, syve dhe traktit respirator po bëheshin më të zakonshme.
“Ne kemi frikë se situata do të përkeqësohet me ndikimin më të madh humanitar dhe shëndetit publik veçanërisht në provincën Sindh pasi uji lëviz drejt jugut të vendit”, tha ai.
OBSH vlerëson se rreth 634,000 njerëz jetojnë në kampet e personave të zhvendosur, por ky numër mund të jetë më i lartë sepse është shumë e vështirë për të hyrë në disa zona.
Mai Haleema, 70 vjeç, kujdeset për foshnjet, veçanërisht kur flenë. Ajo është e shqetësuar se fëmijët e vegjël do të harrojnë se ku janë dhe aksidentalisht do të bien në ujin që shtrihet vetëm disa metra larg shtratit të tyre.
“Ne i mbajmë sytë tek fëmijët tanë pas perëndimit të diellit. Ata mund të binin në ujë duke besuar se janë në shtëpinë e tyre të vjetër. Ne duhet të kujdesemi për ta”, tha Haleema.
Pakistani është në vijën e parë të krizës klimatike, duke u përballur me një sërë ngjarjesh ekstreme të motit në muajt e fundit, nga valët rekord të të nxehtit deri tek përmbytjet shkatërruese.
“Kjo zonë është goditur nga përmbytjet katër herë në jetën time, por mbaj mend tre prej tyre. Por këtë herë, reshjet e dendura e përkeqësuan situatën. Niveli i ujit nuk ishte aq i lartë në të kaluarën”, tha Haleema.
Ajo shqetësohet për të ardhmen, por nuk mendon më për shtëpinë e saj të dëmtuar. “Është e kotë të qash për të tani”, tha ajo.
Ajo dhe Solangi janë më të shqetësuar për fëmijët dhe se si do t’i mbijetojnë kësaj sprove, duke shtuar se janë detyruar të kursejnë ushqim për fëmijët./CNN/UBTNews/