Gjatë vitit 1361, në ishullin suedez Gotland u zhvillua një betejë midis 2500 mercenarëve danezë dhe 2000 fshatarëve të armatosur dobët, një e treta e të cilëve ishin të mitur ose i përkisnin grupit të të moshuarve.
Në masakër u vranë rreth 1800 mbrojtës, dhe mes tyre ishte një luftëtar, goja e të cilit, sipas një analize antropologjike të kafkës, ishte goditur me sëpatë, ndërsa kockat sipër syrit dhe mollëzës në anën e majtë u thyen me një goditje.
Pas betejës, qytetarët e Visby – kryeqyteti i ishullit – u dorëzuan për të shmangur gjakderdhjen e mëtejshme. Ata duhej t’i paguanin një shpërblim mbretit Valdemar IV, dhe ai përvetësoi ishullin dhe e shpalli atë pjesë të mbretërisë së tij, raporton National Geographic.
Deri në marrëveshjen e vitit 1645 në Bromsebo, Danimarka dhe Suedia pretenduan ishullin, dhe në fillim të shekullit të 20-të, u zbuluan pesë varre masive në të cilat u gjetën skelete të masakruar.
Gjetja specifike e një fshatari me kokë të thyer i interesoi ekspertët e grafikës, për këtë arsye ata donin të rindërtonin pamjen e tij. Por meqenëse vetë kafka nuk jepte të dhëna të mjaftueshme për të përcaktuar pamjen e saj – disa parametra u bazuan në të dhëna statistikore.
Në fund u arrit pamja e mundshme e luftëtarit në momentin e vdekjes, megjithëse ende nuk dihet nëse goditja me sëpatë në kokë ishte fatale.
Eksperti i grafikës Cicero Moraes, i cili ishte i përfshirë në të gjithë procesin e rindërtimit, shpjegon se për të kjo ndërmarrje ishte një ringjallje e së kaluarës mizore dhe një rindërtim i brutalitetit.
“Sot po ndodhin konflikte në disa vende të botës dhe shumica e këtyre skenave i vëzhgojmë nga larg, pa dyshuar as se çfarë po ndodh me luftëtarët. Vetëm imagjinoni se si është për ata që janë të ekspozuar ndaj një dhune të tillë”, tha ai.