Ky qytet i hershëm i minierave të bakrit të shekullit XX, dikur siguronte rehati dhe afërsi për qindra banorë, por shumë kohë pasi u braktis qyteti kufitar, brezi i ri u zhvendos.
Fshati u zbeh nga një numër dimrash të paepur të Alaskës, mbetjet e Kennecott nga shkretëtira, një anomali e këndeve të drejta kundër peisazhit të dhëmbëzuar malor të Wrangell – Parku Kombëtar St. Elias. Ky qytet i minierave të bakrit, i braktisur dhe i ruajtur, Kennecott është qyteti fantazmë që ndihmoi në elektrizimin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Në vitet 1900, hulumtuesit që kërkuan përgjatë skajit lindor të akullnajës Kennecott u ndeshën me shkëmbinjtë masivë të gjelbër të bakrit. Kërkesa për instalime elektrike bakri u intensifikua, ndërsa përpjekjet për elektrizim në shkallë të gjerë përfshinë Shtetet e Bashkuara dhe lëmshët përfshirë JP Morgan dhe familja Guggenheim panë rastin. Ata formuan Sindikatën e Alaskës, me synimin për të hyrë në pasuritë minerale të shkretëtirës së Alaskës.
Në kulmin e saj, Kennecott punësoi 600 njerëz. Puna ishte rraskapitëse – po ngrinte në miniera dhe orët ishin të gjata. Por sipas banorit aktual vendas, Kelly Bay, komuniteti lulëzoi.
“Ata kishin ngjarje të mëdha shoqërore dhe patinazh në akull në dimër”, tha ai.
Qyteti i ndërmarrjes kishte një spital, një shkollë, ambiente rekreative, një dyqan të përgjithshëm dhe madje edhe një qumështore.
Miniera u mbyll në vitin 1938 pasi depozitat e xeheve u shteruan dhe çmimet globale të bakrit ranë. Qyteti i braktisur u shndërrua sërish në shkretëtirë, ndërtesat ngadalë u shembën. Por në mesin e viteve 1970, njerëzit që kërkonin një mënyrë jetese “hippie” filluan ngadalë të zhvendosnin mbetjet e qytetit. Sipas shkrimtarit dhe historianit Ronald Simpson, Kennecott është vendi ideal për të ikur nga pjesa tjetër e botës.
“Nuk kishte punë atje ose diçka tjetër, por nëse njerëzit dëshironin ekzistencë të largët, e gjenin atë atje”, tha ai.
Në vitin 1978, Kennecott u rendit në Regjistrin Kombëtar të Vendeve Historike të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe u caktua monedhë historike kombëtare në vitin 1986. Në vitin 1998, Shërbimi i Parkut Kombëtar të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, bleu shumë nga ndërtesat dhe pjesën më të madhe të tokës dhe filloi të restauronte vendin.
Sot, vizitorët e verës udhëtojnë shtatë orë në drejtim të lindjes nga Anchorage për të shëtitur në rrugët e Kennecott, duke imagjinuar sërish sfidat e jetës në skajin e botës./UBTNews
(Arjeta Ibishi, studente në Media dhe Komunikim në UBT)