Aleksandri i Madh u ngjit në fronin maqedonas në moshën 20-vjeçare dhe vdiq vetëm 12 vjet më vonë, pasi kishte pushtuar një nga perandoritë më të mëdha në botën antike. Gjatë asaj kohe, a kishte ai fëmijë dhe, në vakumin e pushtetit pas vdekjes së tij, çfarë ndodhi me këta trashëgimtarë?
Po, Aleksandri kishte dy djem. Njëri, i njohur si “Aleksandri IV”, ishte djali i tij me gruan e tij Roksana. Tjetri, i njohur si “Herakliu i Maqedonisë”, ishte djali i tij me Barsine, dashnoren e tij.
Roksana ishte e bija e një prijësi në Bactria, një zonë në Azinë Qendrore. Forcat e Aleksandrit e kapën atë gjatë fushatës në rajon dhe ajo u martua me të rreth vitit 327 para Krishtit, shkroi Ian Worthington, profesor i historisë së lashtë në Universitetin Macquarie në Sydney, Australi, në librin e tij ” Alexandri i Madh”
Por Aleksandri nuk jetoi për të parë djalin e tyre. Ajo ishte shtatzënë me Aleksandrin IV kur Aleksandri vdiq në Babiloni në 323 para Krishtit.
“Herakliu i Maqedonisë” lindi nga një dashnore e quajtur Barsine, një fisnike persiane, rreth vitit 327 para Krishtit, duke e bërë atë rreth katër vjet më të vjetër se Aleksandri IV. Disa studiues në kohët moderne pyesin nëse Aleksandri ishte në të vërtetë babai i Barsines, pasi Aleksandri nuk e pranoi kurrë zyrtarisht fëmijën. Por duket se ka një konsensus midis disa studiuesve modernë se Herakliu ishte djali i tij biologjik.
Pse nuk u bënë mbret?
Pasi Aleksandri i Madh vdiq nga një sëmundje misterioze në moshën 32-vjeçare, nuk kishte pasardhës të qartë për perandorinë e tij masive, e cila shtrihej nga Ballkani deri në Pakistanin e sotëm. Gruaja e tij ishte shtatzënë me Aleksandrin IV, edhe pse në atë kohë nuk dihej nëse fëmija ishte djalë apo vajzë.
Herakli i Maqedonisë nuk ishte legjitim, duke e bërë më të vështirë pretendimin e tij për fronin. “Djali nuk ishte kurrë një pretendent për ta pasuar atë, sepse ai ishte i paligjshëm dhe bir i një dashnore”, tha Worthington për Live Science në një email.
Për më tepër, Roxana dhe Barsine ishin me prejardhje aziatike, gjë që disa prej trupave të Aleksandrit nuk e pëlqyen. “Sipas historianit të Aleksandrit të lashtë (romake) Quintus Curtius, të dy djemtë u propozuan si trashëgimtarë të mundshëm të fronit në një takim të gjeneralëve dhe klasës së kalorësisë, por gradat e ushtrisë, këmbësoria, i refuzuan të dy sepse nënat ishin aziatike.
Arrhidaeus, gjysmëvëllai i Aleksandrit të Madh, u bë mbret dhe Aleksandri IV u bë bashkësundimtar pasi lindi.
Arrhidaeus kishte një dëmtim mendor që ia bëri të vështirë ushtrimin e pushtetit ndërsa Aleksandri IV ishte vetëm një foshnjë. Si rezultat, “të gjithë u bënë peng në luftërat e pasardhësve, gjeneralëve të fuqishëm të Aleksandrit, pasi ata luftuan njëri-tjetrin për kontrollin e perandorisë, dhe të gjithë u vranë,” tha King, duke iu referuar Arrideut dhe fëmijëve të Aleksandrit.
Nëna e Aleksandrit të Madh, Olimpia, mori një rol të rëndësishëm në luftën për pushtet. Në vitin 317 para Krishtit, ajo pranoi të bëhej kujdestare e Aleksandrit IV dhe, me ndihmën e një ushtrie të udhëhequr nga një gjeneral i quajtur Polyperchon, e kapi Arrideusin dhe e vriste atë, shkroi Robin Ëaterfield, një studiues i pavarur me përvojë në klasikët, në librin e tij, “Ndarja e plaçkës – Lufta për Perandorinë e Aleksandrit të Madh“.
Megjithatë, një forcë e udhëhequr nga një gjeneral i quajtur Kasandër sulmoi Olimpiadën dhe e pushtoi atë së bashku me Aleksandrin IV në 316 para Krishtit dhe e vranë Olimpiadën.
Aleksandri IV dhe Roksana më pas u gjendën robër të Kasandrit, i cili efektivisht kontrollonte Maqedoninë si mbret. Kasandri nuk donte ndonjë konkurrencë për fronin, kështu që ai vrau Aleksandrin IV dhe Roksanën rreth vitit 309 para Krishtit, për të parandaluar që trashëgimtari adoleshent të mos arrinte në moshë dhe të merrte pushtetin.
Herakliu i Maqedonisë pati po të njëjtin fat si vëllai i tij. Gjenerali Polyperchon e zuri rob djalin e paligjshëm të Aleksandrit dhe pasi arriti një marrëveshje me Kasandrin, e vranë menjëherë pas vdekjes së Aleksandrit IV, shkroi Waterfield./SYRI.net