Luftimet në Sudan kanë lënë qindra mijëra banorë të Khartoumit pa ujë, me disa të detyruar të rrezikojnë jetën e tyre dhe ta kërkojnë atë gjatë qetësimeve të shkurtra të dhunës.
Pas gati gjashtë javësh beteja në rrugë midis forcave besnike të gjeneralëve rivalë dhe me temperatura që rregullisht i kalonin 40 gradë Celsius, shumë banorë të periferive veriore të kryeqytetit kanë nevojë të dëshpëruar për ujë të pijshëm.
Më 15 prill, kur shpërthyen luftimet, u dëmtua stacioni që furnizonte disa rrethe të Kartoumit të Veriut me ujë.
Që atëherë, rreth 300,000 banorë të saj nuk kanë parë asnjë pikë uji të rrjedhë nga çezmat e tyre. Disa kanë rihapur puse ose kanë përdorur vazo për të nxjerrë ujë nga lumi Nil.
“Në fillimin e luftës, ne morëm ujë nga puset e fabrikave në zonën industriale, por pas një jave, paraushtarakët e kapën atë”, tha banori Adel Mohammed për AFP.
Tani, ai dhe fqinjët e tij presin që përleshjet të zvogëlohen për një moment për të marrë një sërë tenxheresh, legenash dhe kanash në brigjet e Nilit.
Së bashku, ata mbushin një furgon dhe kthehen për të shpërndarë nga disa litra secilës familje që kanë mbetur në lagje.
Por shumë të tjerë janë larguar.
“Ishte mungesa e ujit dhe jo bombardimet dhe luftimet që më detyruan të braktisja shtëpinë time”, tha Rashed Hussein, i cili iku me familjen e tij në Madani.
Hussein tha se nuk mund të duronte t’i shihte fëmijët e tij pa ujë të pastër për të pirë apo pa ujë për dush.
Edhe para luftës, 17.3 milionë sudanezë nuk kishin akses në ujë të pijshëm, sipas UNICEF.
Sëmundjet që vijnë nga uji dhe higjiena e dobët janë shkaqet kryesore të vdekjes tek fëmijët nën pesë vjeç, tha agjencia.
Salah Mohammed qëndroi pavarësisht luftimeve dhe gjeti akses në ujë duke përdorur një pus në një spital aty pranë, i cili trajtonte ujin e tij për pacientët në dializë.
Por pas një jave paraushtarakët e RSF-së morën përsipër spitalin dhe ai nuk ishte më në gjendje të hynte në objekt.
Rashida al-Tijani jeton pranë një spitali tjetër, ku mund të gjejë ujë.
Ajo pret“të pushojnë të shtënat për të shkuar në spital… sa më shpejt”, tha ajo duke marrë sa më shumë ujë për familjen e saj.
“Nuk kam mundur të laj asnjë rrobë që nga fillimi i luftës”.
Në një udhëtim për të gjetur ujë, “miku ynë Yassine u vra nga një plumb”, tregoi njëri nga banorët.
Edhe në vdekje, mungesa e ujit përshkoi.
“Ne u detyruam ta varrosnim pa mundur t’ia pastrojmë trupin”, tha ai./UBTNews/