Franca po kalon një periudhë të thellë pasigurie politike, e cila mund të çojë në një vit të ri pa qeveri të qëndrueshme dhe pa një buxhet të miratuar. Kundërshtimi ndaj planit të ministrit të Financave, Michel Barnier, për reduktimin e deficitit buxhetor në vitin 2025 ka çuar në një votim të djeshëm që ka thelluar krizën politike.
Si rezultat, Presidenti Emmanuel Macron mund të emërojë një kryeministër të ri shumë shpejt, përpara ceremonisë së rihapjes së Katedrales Notre Dame të shtunën, një ngjarje ku pritet të marrë pjesë edhe presidenti i zgjedhur i SHBA-ve, Donald Trump.
Në këtë kuadër, janë disa emra që po qarkullojnë si mundësitë kryesore për pozitat e kryeministrit. Disa prej tyre përfshijnë: Bernard Cazeneuve (61 vjeç) – Ish-kryeministër dhe ministër i Brendshëm gjatë mandatit të presidentit socialist François Hollande. Cazeneuve është një figurë e njohur politike dhe mund të ofrojë një qëndrim të qetë dhe të qëndrueshëm në një kohë të pasigurisë.
Sébastien Lecorny (38 vjeç) – Ministri më i ri i Mbrojtjes që nga Revolucioni Francez, Lecorny është një besnik i Macron dhe njihet për aftësitë e tij menaxheriale dhe politikan të përgatitur për të përballuar sfida të mëdha.
François Bairoux (73 vjeç) – Veteran i politikës dhe drejtues i partisë MoDem, aleat i Macron në parlament. Bairoux është një emër që mund të sjellë stabilitet dhe një lidhje më të ngushtë me të djathtën politike, duke qenë një partner i besuar i presidentit.
Jean Castex (59 vjeç) – Ish-kryeministër gjatë qeverisjes së Macron dhe një figurë e njohur për aftësitë e tij administrative. Pas largimit nga detyra, Castex aktualisht drejton RATP, kompaninë që menaxhon metronë e Parisit. Ai është i njohur për stilin e tij të punës dhe mund të kontribuonte në kalimin e sfidave të brendshme të qeverisë.
Për Macron, emërimi i një kryeministri të ri është thelbësor për të shmangur pasojat e krizës politike, duke pasur parasysh se një qeveri e re duhet të miratojë buxhetin e vitit 2025 dhe të menaxhojë një parlament të ndarë. Macron mund të ndjekë rrugën e një qeverie të përkohshme, duke i kërkuar Barnier dhe ministrave të tij të qëndrojnë në detyrë për të trajtuar çështjet e përditshme dhe për të fituar kohë për një emërim të ri që mund të tërheqë mbështetje ndërpartiake.
Një mundësi tjetër për Macron do të ishte të dorëzohej ndaj kërkesave të ekstremit të djathtë për të miratuar buxhetin e vitit 2025, por kjo do të nënkuptonte heqjen dorë nga përpjekjet për të ulur deficitin buxhetor të Francës. Një veprim i tillë mund të shkaktonte pasoja të mëtejshme politike dhe ligjore, pasi mund të përfshinte përdorimin e urdhërave ekzekutivë për të kaluar ligje, një veprim që është i diskutueshëm në aspektin ligjor dhe mund të sjellë më shumë trazira.
Në fund, Macron mund të përballet me një sfidë të madhe nëse kundërshtarët e tij politikë do të votojnë kundër emërimit të çdo kryeministri të propozuar, duke e vendosur atë në një pozitë të vështirë për të menaxhuar krizën dhe për të ruajtur qeverisjen e tij deri në përfundim të mandatit në vitin 2027.