Nga Valérie Gauriat
Të ardhur nga Afganistani, Afrika, Lindja e Mesme, qindra njerëz trokasin çdo mëngjes në derën e zyrës së refugjatëve në Bruksel, për të kërkuar azil në Belgjikë.
E dërrmuar, qendra e regjistrimit të Fedasil, e cila merret me kërkesat për azil, nuk mund të përballojë më. Organizatat humanitare japin alarmin.
“E shihni, njerëzit që flenë këtu janë shpesh njerëz që u përpoqën të hynin dje dhe një ditë më parë, por nuk mundën” thotë Helene Asselman, Koordinatore për Vluchtelingenwerk Vlaanderen. “Ata duhet të kthehen nesër ose pasnesër. Ndërkohë, ata nuk kanë të drejta në Belgjikë, nuk kanë status, nuk janë rezidentë të ligjshëm. Edhe njerëzit që kanë aplikuar tashmë nuk kanë qasje në strehimore. Sidomos meshkujt beqarë”.
“Ne jemi në një gjendje të vështirë psikologjike” thotë Muhammad Mahani, një azilkërkues palestinez. “Ne kemi qenë në Belgjikë për katër muaj dhe nuk na dhanë strehim, apo karta SIM. Ne jetojmë në këtë të ftohtë. Ne emigruam për të ndërtuar të ardhmen tonë. Por atë që pamë në vendin tonë, e shohim këtu tani”.
Pak metra larg qendrës së aplikimit për azil, shoqata Médecins Sans Frontières ka ngritur klinika të lëvizshme, të njëjtat që përdoren në zonat e luftës, shkruan Euronews, përcjell UBT News.
Situatë shqetësuese sa i përket shëndetit
“Ka një situatë shëndetësore që është mjaft shqetësuese” thotë David Vogel, Zyrtar i Avokimit për Médecins Sans Frontières. “Ka një epidemi zgjebe e cila është e vështirë të kontrollohet në Bruksel pasi njerëzit, pa strehim, kthehen në lokacionet e tyre në mbrëmje ose në rrugë. Kemi pasur edhe 17 raste të dyshuara për difteri, tre prej të cilave janë konfirmuar nga laboratorët. Ka një përkeqësim shumë të ndjeshëm të shëndetit mendor të këtij publiku. Me ekspozim të zgjatur në rrugë, në krye të udhëtimeve të vështira migratore, të shoqëruara nga dhuna dhe privimi. Dhe kështu, ne vërtet shohim një përkeqësim në atë fushë, që është gjithashtu mjaft shqetësuese”.
Në kohën e vakteve, radhët krijohen rreth të ashtuquajturit Hub Humanitar, një pikë qendrore ndihme e menaxhuar nga OJQ-të dhe kolektivat e qytetarëve, në një pjesë tjetër të qytetit. Situata sa vjen e përkeqësohet, thotë një nga koordinatorët.
“Ne po ofrojmë mesatarisht 1000 deri në 1200 vakte në ditë, kundrejt rreth 800 njerëzve një vit më parë” thotë Clothilde Bodson.
Për shkak të numrit të madh, shumë prej këtyre azilkërkuesve detyrohen të flenë jashtë.
Shumë flenë në dyshekë në tokë, pa asnjë mbrojtje. Tendat e tyre të improvizuara çmontohen rregullisht nga policia dhe grupet shpërndahen.
Këtu, si në Holandë, apo në Francë dhe në jug të Evropës, azilkërkuesit paguajnë gjithashtu çmimin e një politike të dështuar evropiane të migracionit. Të shtyrë nga disa shtete të BE-së, ato vuajnë në të tjera nga menaxhimi jofunksional i kërkesave për azil.
Të dëshpëruar, grupe emigrantësh kanë pushtuar ndërtesat bosh.
“Çfarë kuptimi ka të veshim mantilet tona të avokatëve”, thotë avokatja Manon Libert. “Për të punuar në dosjet tona, për të shkuar për të deklaruar, për të fituar procedurat dhe për të lehtësuar gjykimet nëse shteti më pas e shkel këtë dhe i lë qëllimisht gratë, fëmijët dhe burrat në rrugë! Prandaj ne po i kërkojmë Belgjikës sot të përmbushë detyrimet e saj ndërkombëtare”./UBTNews/
Artikulli është përkthyer me shkurtesa nga EURONEWS