Një shekull pasi Tokio u shkatërrua në Tërmetin e Madh të Kantos të vitit 1923, kryeqyteti japonez sot nuk ka asnjë ngjashmëri me qytetin e rrafshuar nga ai tërmet 7.9, i cili vrau 105,000 njerëz.
Qyteti i ulët, kryesisht prej druri, i cili u shkatërrua për herë të dytë nga bombardimet e SHBA-së gjatë Luftës së Dytë Botërore, është zëvendësuar nga një megalopol në rritje, ku betoni i armuar është kudo.
Fatkeqësia e 1 shtatorit 1923 shënoi “agimin e projektimit sizmik të strukturave në Japoni”, tha Yoshiaki Nakano, një ekspert i inxhinierisë së tërmeteve nga Instituti Kombëtar i Kërkimeve për Shkencat e Tokës dhe Rezistencën ndaj Fatkeqësive (NIED).
Një vit më pas, Japonia prezantoi kodin e saj të parë të ndërtimit për ndërtime rezistente ndaj tërmeteve.
Këto standarde janë zgjeruar vazhdimisht që atëherë, duke nxjerrë mësime nga lëkundjet e tjera të mëdha në arkipelag, i cili përbën rreth 10 për qind të tërmeteve në botë.
Kodi sizmik i ndërtimit të Japonisë është një nga më të rreptat në botë, tha Nakano për AFP.
“Në thelb, ndërtesa japoneze kërkon një forcë relativisht më të lartë” se diku tjetër, tha ai, duke theksuar rëndësinë e monitorimit të përpiktë.
“Sistemi për të mbikëqyrur dhe kontrolluar projektimin dhe ndërtimin në vend është një faktor shumë kyç për të siguruar cilësinë e strukturës, performancën e ndërtesës gjatë tërmeteve”, tha ai.
Tërmeti i vitit 2011 shkaktoi një cunami vdekjeprurës përgjatë bregut verilindor, por në Tokio dëmi ishte i kufizuar: kullat e larta u lëkundën në mënyrë alarmante për disa minuta, por nuk u rrëzuan./UBTNews/