Më 10 qershor 1999, sekretari i përgjithshëm i NATO-s, Havijer Solana, dha urdhrin për ndalimin e fushatës ajrore mbi caqet serbe, duke shënuar fundin e ndërhyrjes ushtarake të Aleancës në konfliktin e Kosovës. Po atë ditë, Këshilli i Sigurimit i Organizatës së Kombeve të Bashkuara miratoi Rezolutën 1244, e cila parashihte vendosjen e forcave paqeruajtëse ndërkombëtare në Kosovë.
Në kuadër të kësaj rezolute, në Kosovë u dërguan 37.200 trupa të KFOR-it nga 36 shtete anëtare të NATO-s dhe vende të tjera partnere.
Më 12 qershor 1999, vetëm dy ditë pas miratimit të rezolutës, në Kosovë zbarkuan trupat e para të këmbësorisë së NATO-s, ndërkohë që nisi tërheqja e forcave ushtarake dhe policore serbe nga territori i Kosovës.
Misioni i KFOR-it u organizua në pesë zona të përgjegjësisë, të ndara sipas kontingjenteve: amerikan, britanik, francez, gjerman dhe italian. Ky dislokim ushtarak i shërbeu krijimit të kushteve për paqe dhe siguri pas përfundimit të konfliktit.
Së bashku me hyrjen e forcave të NATO-s, në Kosovë nisi edhe vendosja e Misionit të Përkohshëm të Kombeve të Bashkuara (UNMIK), i cili mori përgjegjësinë për administrimin civil të vendit gjatë fazës së tranzicionit.
Po ashtu, gjatë kësaj periudhe u shpërbë Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK), e cila u transformua në Trupat Mbrojtëse të Kosovës (TMK), sipas marrëveshjes dhe kornizës së vendosur nga misionet ndërkombëtare.
